Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Str.
|
147
|
w. 2
|
,żórawie’ It1—2; ,litaury’ Odk.
|
»
|
—
|
» 13
|
,myśleć będę’ It1—2; ,będę myśleć’ Odk.
|
»
|
—
|
» 14
|
,moje i na’ It1—2; ,na senne me’ Odk.
|
»
|
—
|
zam.
|
w. 16 ,Że poczerniała i stara gdzieś wieża’ Odk.
|
»
|
—
|
»
|
w. 18 ,Hejnałem budzi me dachy i szczyty’ Odk.
|
»
|
—
|
w. 19
|
,to’ It1—2; ,gdzieś’ Odk.
|
»
|
—
|
» 20
|
,gdzieś ruszy’ It1—2; ,poruszy’ Odk.
|
»
|
—
|
zam.
|
w. 22 ,Że po strażnicach grzmi kędyś hosanna’ Odk.
|
»
|
—
|
» 26
|
,Chociaż się dźwigną’ It1—2; ,Choć płynąć zaczną’ Odk.
|
»
|
—
|
» 27
|
,Złoża swych prochów’ It1—2; ,Zbudzone złoża’ Odk.
|
»
|
148
|
» 4
|
,szrony’ It1—2; ,śniegi’ Odk.
|
»
|
—
|
zam.
|
w. 7—9:
|
- ,Że borem, lasem konwalje te moje
- Wieją ku tobie i polne powoje,
- Jak w czas zaranny po wioskach gdyś chodził’ Odk.
»
|
—
|
w. 10
|
,myśleć będę’ It1—2; ,będę myśleć’ Odk.
|
»
|
—
|
» 11
|
,kory swoje’ It1—2; ,tak swe kory’ Odk.
|
»
|
—
|
zam.
|
w. 12—21:
|
- ,Że gaj zaszemrał, tchem wiosny ruszony.
- I będę myśleć, że sznury bocianie
- Biją tak w skrzydła na chat mych witanie,
- Z za morza lecąc na stare swe brony’ Odk.
»
|
—
|
» 15
|
,polewa’ It2; ,nalewa’ It1.
|
»
|
—
|
zam.
|
w. 24 ,I krzyż twój sądny i przestrach i męki’ Odk.
|
»
|
—
|
w. 26
|
,I gorzkie rosy’ It1—2; ,I stare łzy te’ Odk.
|
»
|
—
|
zam.
|
w. 27 ,I moje własne westchnienia i jęki’ Odk.
|
»
|
149
|
w. 2
|
,ponad miedze’ It1—2; ,nad ugory’ Odk.
|
»
|
—
|
» 4
|
,moje’ It1—2; ,i me’ Odk.
|