Ta strona została uwierzytelniona.
W mojej małej, nizkiej izbie
Zwierciadlana szyba stoi;
Lecz Jelica twarz odwraca:
Tak się spojrzeć na nią boi.
I u proga cicho staje,
Prosta, smukła, gibka, bosa,
Ozłocona promieniami,
Które jasna sieje kosa[1].
I ukrywa rzęsą oczy
I wyciąga ręce z dzbanem,
By swej krasy nie obaczyć
W tem przeźroczu zwierciadlanem.
Tutaj dziewki patrzą śmiało,
Czasem która wprost junaczy...
Lecz ona jest z Veglii[2] rodem
I wie dobrze, co to znaczy!
Bo na Veglii wiedzą ludzie,
Co przeklęte, a co boże...
Że zwierciadło szatan zrobił,
Kiedy Pan Bóg stworzył morze.
