Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 4 165.jpg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
LIII. NOC W NERVI[1].



Miesięczna jasność cicho kładzie się na fali,
Noc dyszy ukojeniem świetlistej powodzi...
Tam, wśród srebrnych tumanów, w księżycowej dali,
Nie On-że to, nie Chrystus po morzu znów chodzi?

Oto za stopą Jego szlak światła się pali...
Oto z rąk wyciągnionych świt modry uchodzi...
Oto się zbliża, cichy, do rybaczych łodzi,
Kędy śpią spracowani i nędzni i mali...

Idzie, jak po rozkwitłym bławatkami łanie;
Białość szat Jego śnieżnych lazur morza trąca,
W przesmutnem licu niesie ciche zmiłowanie.

Wtem buchnie jęk i senne głosy: — »Panie!... Panie!«
Drży chmura rąk wzniesionych w przejrzystość miesiąca,
A po przepaściach morza płacz bije i łkanie.




  1. Nervi — miasto nadbrzeżne na Riviera di Levante (wybrzeżu wschodniem) w pobliżu Genuy.