Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 3 156.jpg

— »Moja mateńko! Moja rodzona,
 A jak tam jest w tym lesie?«
— »W lesie to, synku, szum się okrutny
 Po wielkich sosnach niesie!

I wielkie jakieś dziwy powiada
 O starych onych czasach,
Co to już o nich wieść tylko lata
 Po ciemnych, cichych lasach...

A taki zmrok tam zielony, świeży,
 Że — gdzie!... i ksiądz sam nie ma
Na Boże Ciało, na procesyi,
 Takiego baldachima!

Dęby a jodły, jako te wieże,
 Pod niebo się dźwigają,
Że i królowie w złotych pałacach
 Piękniejszych wież nie mają...

A sosny śmigłe szumią a szumią,
 A brzozy liściem trzęsą,
A dzień się przez nie, jak sitem, sieje
 I patrzy złotą rzęsą...

Czasem gdzieś gołąb dziki zagrucha,
 Czasem wiewiórka świśnie,
A jarzębiny w koralach stoją
 I pachną leśne wiśnie...

A jakie to tam gniazda są ptasze,
 Furkania a szczebioty!
A gąszcz ci taki, że słońce ledwo
 Przeciśnie smużek złoty!

A co tam żuczków, a muszek brzęku,
 A co tam jagód krasnych,