| Str. | 37 | zam. | w. 16: |
,(Z mgłą przewiały ponad głową)
Razem z mgłą się wznoszą białą‘ A2.
| » | — | w. 20 | ,(Jakiemś wrzącem życiem żyje) (Czuje rozkosz) Drży z rozkoszy‘ A2. |
| » | — | » 21 | ,szepce... szepce..., A1, P, PNU; ,szepce, ach, ktoś‘ A2. |
| » | — | » 26 | ,Rozkochane‘ A1, P, PNU; ,Roztęsknione‘ A2. |
| Str. | 38 | w. 11 | ,nawpół otwartych‘ P, PNU; ,ust wpół otwartych‘ A1—2. |
| » | — | po w. | 12: |
,I wnet, pod białą piersią zadrżało z tęsknoty
Serce, co dotąd biło miłością namiętną...
A na ustach poczułaś nieśmiertelne piętno
Ducha pieszczoty...
W błyskawicznem widzeniu, przy świetle tem bladem,
Co (w dłoni twej) chwiało się mglejące wśród nocnej ciemności,
Ujrzałaś nad tem czołem (błękitny) słoneczny dyadem
Nieskończoności...
A pijąc wzrokiem promień od bóstwa odbity,
Poczułaś, że ramiona te, drżące rozkoszą,
Nie spychają cię w przepaść — lecz z sobą unoszą
W błękity...
Że w piersiach twych, na których on głowę swą złożył,
Jakieś głębie nieznane nagle się odkryły
I że duch ten dotknięciem nieśmiertelnej siły
Ciebie (ziemiankę) też w duchu przetworzył.
Ach! wiedziałaś już odtąd, że choćby (od ciebie) wschód słońca
