Ta strona została uwierzytelniona.
Co szalę dziejów do zguby przeważa,
W którym skrę ducha grom chyba rozpali —
Ten jest ruiną!...
Bracie, pójdźmy dalej!
VIII. W JAWORKACH[1].
Ej wy góry, sine góry,
Zaklęte dokoła!
Myśl orlemi leci pióry
Na wasze przyczoła
I z jaskółką skrzydła macza
W srebrnej rozpadlinie,
Z dziką kozą skok zatacza,
Z echem w dali ginie...
Mnieby zamek mieć kamienny,
Jak Drubażka[2] szumna!
Jar pod koszar, jak Stos[3] senny,
Jak Litenbar[4] — gumna!
Kwiaty rwać mi na Podskalu[5],
Paprocie na Graniu[6],
- ↑ Jaworki — wieś ruska w dolinie Ruskiego potoku, na wschód od Szczawnicy.
- ↑ Drubażka — pasmo górskie między Homolami a Rabsztynem.
- ↑ Stos — część skały wybuchowej w pobliżu Bryjarki nad Szczawnicą.
- ↑ Litenbar, na mapie sztabu gen. austr. Litembark, po pol. Niterbok — przysiółek, należący do Szczawnicy i szczyt górski tamże.
- ↑ Podskale — pasmo górskie pomiędzy Szczawnicą a Jaworkami od strony południowej, węgierskiej.
- ↑ Grań (z rum. gruiu) — lesiste pasmo górskie wzdłuż potoka Ruskiego w Szczawnicy; grań (lub gron), granik jest także imieniem pospolitem i znaczy: góra, pagórek.
