Strona:PL Ludzie i pomniki (Hollender) 54.jpg

SAMOTNY WIERSZ


Wiem, że nie warto wierzyć niczemu,
na dnie każdego zwykłego dnia
może naprawdę niczego nie ma
i może nie ma nawet i dna.

Wszystko napewno jest gdzieś inaczej,
poza szeregiem zdarzeń i dat.
Tu tylko ludzie poważni tacy
rąk wiatrakami kaleczą świat.

Tu płyną domy ostre i proste,
tu syczy w murach zamknięty gaz,
druty pajęczym płyną pomostem
nad nerwowiskiem ludzi i miast.

Genjalne miasta, kamienne plany
dają się trawić czasomi rdzom...
— O, kierowniku słów obłąkanych,
w któremże mieście wyrósł twój dom.

Może się mogłeś zamknąć, odgrodzić,
ścianom powierzyć czułość i śpiew...
— Powiedz, hodujesz? — W którym ogrodzie?..
— spokój pod ciszą kwiatów i drzew?

Kłębią się rudo ciężarne chmury,
przez sito godzin sypie się czas,
gdzie, w ścianach której architektury
syczy ci słodko woda i gaz?