Ta strona została przepisana.
Słuchaj tych słów, Umarły! naszym młodym głowom
coraz mniej się ojczyzna mieni kolorowo,
coraz mniej naszym ustom okrzyków potrzeba,
coraz więcej zwykłego, razowego chleba.
Słuchaj tych słów, Umarły! Oto nieprzytomni
Przywalamy Wawelem Twój spóźniony pomnik,
a historję już tylko nazwiemy — historją.
Oto zorze się inną zapalają glorją.
Młoty biją w kowadła i w iskrach pieśń śpiewa,
chłop mocuje się z ziemią, a ziemia odbrzmiewa,
pokrywają się pleśnią żupany i pasy.
— Nam teraz w bój odwieczny z historją i czasem,
grzmi armja, gdy przeciąga zgłodniała i blada...
Salutuje Twój pomnik Wielka Defilada,
gorąca Twej młodości czerwonej oparem.
— Żegnaj,
MY JUŻ GOTOWI DO NOWEJ OFIARY...
_17.jpg&oldid=2888610){kind=link}