Strona:PL Kochowski-Psalmodia polska 041.jpg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

A nietylko jałmużna przyczynia dostatków, ale też i w potrzebie wojennej stanie za tarczą, w zwarciu się z nieprzyjacioły.
U kogo serce do litości nad ubogim twarde, ten niech się nie spodziewa miłosierdzia z nieba, którego umykał bliźniemu na ziemi.
I zakończy żywot na workach swych mizernie, a zbiory jego draganiska podłe i insza kuchenna gawiedź, rozszarpie.
Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi świętemu, jako była na początku, tak i teraz, i na wieki wieków, Amen.


P S A L M XX.

Laudate pueri Dominum. Ps. 112.

Dzięka prywatna za dobrodziejstwa boskie.


Chwalcie dzieci Pana, chwalcie imie pańskie.
Błogosławcie słudzy Najwyższego, wielbij i ty drobna dziatwo niepojętego Pana w dobroci.
Który z ust niemowlątek i ssących zgotował sobie chwałę, a najprzyjemniejsze ma pienie w niewinności.
Nuż i ty domaku nieustannym zemną wołaj głosem: niech będzie imie pańskie błogosławione na wieki!
Od wschodu słońca, aż na zachód jego, chwalebny Bóg i cudownym w mocy ręki swojej.
Który czyni, iż niepłodna z brzemieniem chodzi, a dawszy syna, zdesperowaną matkę nabawi pociechy.
Kiedy chce Pan, znosi z bezpotomnego sromotę niepłodności; a gdy mu się podoba, dopuszcza na wielu dzieci ojca sieroctwo.
Choć utrapi expektatywą długo czekanego płodu, ale litując, nagrodzi błogosławieństwem, że powiwszy syna, rozśmieje się Sara w starości.
Czego i ja doznawszy, za ten kawałek pociechy dziękujęć Boże mój, i upadłszy sercem uniżonem, wielbię imie Twoje święte.