Laudate Dominum omnes gentes. Ps. 116.
Szczęśliwą elekcją in anno 1672 przeznaczeniu boskiemu przypisujący.
Chwalcie Pana wszystkie narody! śpiewaj mu i dziękuj z radością słowiańskiego Lecha pokolenie.
Niech się po równinach polskich tubalne echo rozchodzi, a odgłos wesołego vivat! niechaj niebiosa przebija.
Żyje Bóg stwórca nasz króle podający; niech i król długowiecznie żyje, od Boga podany.
Którego nie żywot niewieści, albo marna kolebka na tronie posadzi; ale wola Boga zastępów, przez głosy mnogiego rycerstwa panem uczyni.
Nie przekupieni elektorowie, nie wymyślne praktyki, albo subtelność jaka; ale najlepszego z pośród siebie, kreski szlachetnego ludu obrały.
Ciesz się od wieku wolna Sarmacyo, któraś pod panowaniem obcych, jak w przysłodzonem wędzidle, w nieznacznej zostawała niewoli.
Radujcie się mężowie polscy, że ze krwi waszej otrzymaliście Pana, którzy obierając cudzoziemców, dotądeście sami siebie niegodnymi berła sądzili.
Weselcie się płodne matrony, że synom waszym przy staropolskiej cnocie, mniej potrzebna zagranicznych języków umiejętność, kiedy z królem ziomkiem po polsku doskonale się rozmówią.
Podnoś głowę sprawiedliwości święta: bo już sądzącemu królowi, ojczystych praw tłumaczyć nietrzeba.
Cnoto i poczciwości wiem żeć miło, bo nie może ten Pan występkom być przyjazny, którego dobroć nad rówienniki wywyższyła.
Zakwitnij sławo polska, i rozjaśnij teraz, kiedy nad bisurmańskim miesiącem znamie zbawienia wywyższone.
Ale i ty wolności nasza wielbij Imie boskie, które zdarzyło, że przez wolną elekcyą obraliśmy upodobanego niebu.
