Ta strona została uwierzytelniona.
Dusza się wzbiwszy w niebieskie przetworze
Rozkosz nieznanych objąć nie może.
Choć tu się leją łzy smutku obficie,
Żadna już zgasłe nie powróci życie;
Ale gdy miłość urnę śmierci rosi,
Kwiat się boleści nad grobem podnosi.
∗ ∗
∗ |
