Ta strona została uwierzytelniona.
Wszak życie nasze ma szczęścia niewiele
I łzy przelane głuche roszą głazy;
Marą są szczęścia łudzące obrazy.
Lecz ból i smutek dostawszy w udziele
Czemuż nad jedném łzy ronić cierpieniem,
Gdy całe życie jest tylko westchnieniem?
∗ ∗
∗ |
