Ta strona została uwierzytelniona.
Kwiaty, co nadzieja rodzi,
Miłość w wieńce pełne splata,
Miłość gorzkie soki słodzi,
Łzy z uśmiechem wraz przeplata.
∗ ∗
∗ |
| Il ressemble au desir qui jamais ne repose. |
Tu na uschłym siądź badylku,
Ciemny padł na skały mrok;
Długoś bujał, o motylku,
Z barwnych kwiatów zbierał sok.
Już się wonny kielich zwinął,
Pod łzą nocy pączek zgiął,
Bluszcz po twardéj skale spłynął,
Co się tęskno w górę piął.
