Strona:PL Karol Bołoz Antoniewicz-Poezyje 061.jpeg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Opodal gorzka łza w duszy utonie,
Opodal tylko moję pieśń przenucę,
Piosnkę tak smutną jak serce wygnańca,
Gdy do ojczystéj zatęskni zagrody,
Piosnkę tak prostą, jak pacierz różańca,
Piosnkę tak łzawą, jak kropla wody,
Piosnkę krzyżową.



∗             ∗



2.



Kiedy twe serce z życiem się uciera
I raz zwycięża, drugi raz upada,
Dusza tęsknoty śmiercią obumiera,
W dziedzinę wiary zwątpienie się wkrada,
Pospiesz do krzyża, bo z krzyża jedynie
Strumień pociechy w duszę twoję spłynie.