Strona:PL Juljusz Verne-20.000 mil podmorskiej żeglugi 124.jpeg

pomiędzy 6 a 2 stop. szerokości południowej, i 174 a 179 stop. długości zachodniej. Składa się z pewnej liczby wysp, wysepek i skał, z których godniejsze uwagi są wyspy Viti-Levou, Vanoua-Levou i Kandubon.
 Powyższa gromada odkryta została przez Tasmana w 1643 r., t. j. tym samym, w którym Toricelli wynalazł barometr, a Ludwik XIV-ty wstąpił na tron. Pozostawiam czytelnikowi do namysłu, który z owych trzech faktów okazał się najpożyteczniejszym dla ludzkości. Następnie przybył Cook 1714 r., d’Entrecasteaux w r. 1793 i wreszcie Dumont d’Urville w r. 1827; ostatni rozwikłał zupełnie zamęt, panujący w geografji co do tego archipelagu. Nautilus zbliżył się do zatoki Wailea, teatru straszliwych przygód kapitana Dillon, który pierwszy wyjaśnił tajemnicę rozbicia się La Perouse’a.
 Zatoka ta, kilkakrotnie oczyszczana, dostarcza obficie wybornych ostryg. Najedliśmy się ich nad miarę, otwierając, według przepisu Seneki, dopiero na stole. Mięczaki owe należą do gatunku znanego pod nazwą Ostrea lamellosa, bardzo pospolitego na Korsyce. Ławica Wailea musiała być nader znaczna i gdyby nie liczne wpływy niszczące, niezmierne ich nagromadzenie zapełniłoby niezawodnie wszystkie zatoki; każda bowiem sztuka zawiera do dwóch miljonów jajek.
 Jeżeli Ned Land nie żałował swego łakomstwa, to jedynie dlatego, że ze wszystkich pokarmów jedna tylko ostryga nie sprawia niestrawności. W rzeczy samej potrzeba nie mniej, niż szesnaście tuzinów tych bezgłowych mięczaków, na trzysta piętnaście gramów substancji azotowej, niezbędnej na dzienne pożywienie człowieka.
 Dwudziestego piątego grudnia Nautilus przepływał pośród archipelagu Nowych Hebryd, odkrytego w r. 1606 przez Quirosa, a w 1768 rozpoznanych przez Bougainville’a — którym Cook nadał w r. 1773 dzisiejszą nazwę. Gromada ta składa się głównie z dziewięciu dużych wysp i zalega studwudziestomilową przestrzeń od północo-północo-zachodu ku południo-południo-wschodowi, pomiędzy 15 a 2 stop. szerokości południowej i 164 a 168 stop. długości.
 Był to dzień Bożego Narodzenia i Ned Land zdawał się serdecznie tęsknić za obchodem „Christmas”, prawdziwem świętem rodzinnem, do którego protestanci tak bardzo są zapaleni.
 Od ośmiu dni nie widziałem kapitana Nemo; 27 z rana zjawił się w dużym salonie z tą samą zawsze miną człowieka, który dopiero przed pięciu minutami cię opuścił. Zajęty byłem wyszukiwaniem na mapie drogi Nautilusa. Kapitan zbliżył się, położył w jednem miejscu palec na mapie i wyrzekł jeden tylko wyraz:
 — Vanikoro.
 Był to wyraz czarodziejski. Nazwisko wysepek, przy których zginęły okręty La Perouse’a.
 — Nautilus płynie do Vanikoro? — zapytałem.