Ta strona została uwierzytelniona.
Ktokolwiek z gruzów kopiąc Sławian dzieie,
Po różnosplotney nitce ich ięzyka
W szeroki strumień wtargnie od ponika;
Na widok świetne wystawi koleie;
Ten, na téy drodze wieków brodząc knieie,
Za każdym krokiem dotknie się pomnika,
Który Twych Przodków Kleynoty zamyka,
Niezgasłym ogniem wielkich czynów tleie.
Że ia me pienia, lane miarą wązką,
Promienną zdobię Popielów gałązką,
Xiążęcym Gwiazdom w Dani Hołdu wiążę;
Nie iestto śmiałość Miłościwy Xiążę:
Lecz skutek Łaski, iakiéy mi udziela
Przez Dobroć Swoię Potomek Popiela.
