mogł dostać, zmordowany usiadł nad brzegiem, wziął piszczałkę, począł bardzo pięknie grać, tusząc sobie, że na owę jego melodyą wyjdą ryby na piasek i nabierze ich sobie, co potrzeba. Odpocząwszy sobie, już przed samym wieczorem zarzucił znowu sieci; ryba też podobno z inszych miejsc nastąpiła. Wyciągnął ryb dostatek, ktore skoro poczęły według swego zwyczaju w sieci skakać, on wziąwszy kija, jak bije, tak bije, mowiąc: »Wszak ja wam pięknie grał, a nie wyszłyście na taniec, a terazeście się rozskakały, kiedy wam nie grają«; pobił, potłukł i w wor potkał[1]. Tak właśnie pan Lubomirski z swemi związkami. Pozwolilić oni na te traktaty i nazwali je palczyńskiemi[2], ale nie dowierzając tej piszczałce i widząc, że to modulamina suspecta[3], odstąpili ich, bojąc się, żeby w matni nie być.
Goniliśmy się tedy, poko nam pory stawało; potym rozeszliśmy się na stanowiska, żeby się na przyszłą lepiej przygotować kampanią.
O tym roku była anticipative prophetia[4] taka: »Dum annus ter 6 numerabit, Marcus Alleluia cantabit, Joannes in Corpore stabit (ktoś zaś potym dołożył: Joan-
_416.jpeg&oldid=2667984){kind=link}