Strona:PL Jan Chryzostom Pasek-Pamiętniki (1929) 029.jpeg

jeden tylko Zagłoba. Literatura staropolska nie zna lepszego gawędziarza i większego humorysty^[1]«.

»Księga« pamiętnicza Paska, jak swój pamiętnik sam autor nazywa, dochowała się do naszych czasów w jednym, jedynym rękopisie^[2], niegdyś Ces. Bibljoteki w Petersburgu z sygnaturą Polskaja Otd. IV. N. 104, obecnie odzyskanym i złożonym w bibljotece Uniwersytetu Warszawskiego. Jest to rps fol. 35X19 cm., liczący pierwotnie k. 288; pismo może pochodzić z pierwszej połowy w. XVIII. Znak wodny (na pustej karcie 118) przedstawia na postumencie drzewo, którego wierzchołek zakończony żołędzią; na postumencie widać litery

↑ Ignacy Chrzanowski: Historja literatury niepodległej Polski, wyd. III, str. 358.
↑ Pierwszy wydawca »Pamiętników«, E. Raczyński, wyraża się o rękopisach ogólnikowo: »Wszystkie kopje Pamiętników Paska, które mi się widzieć zdarzyło, zaczynają się od roku 1656«. Nie wiadomo, o jakich kopjach Raczyński mówi, czy o odpisach bliskich czasem Paskowi, a więc z XVIII w., czy też o kopiach późnych, pochodzących z początku XIX w.; to tylko pewna, że wszystkie rękopisy »Pamiętników« są kopiami jednego, najstarszego, a jest nim rękopis z sygn. Polskaja Otd. IV, N. 104. Raczyński mówi o kopjach (w liczbie mnogiej). Widział je chyba w bibljotekach prywatnych, gdyż, jak dotąd, w żadnej, bibljotece publicznej rękopisu Paska odszukać się nie udało; odpis późny (z początku XIX w.) posiada, a ile nam wiadomo, tylko bibljoteka Raczyńskich w Poznaniu (Katalog bibl. Racz. Poznań, 1885 t. I, N. 13) i w naszych już czasach założona bibljoteka publ. im. Łopacińskiego w Lublinie. Rękopis lubelski (N. 1481) urywa się na r. 1687; kopista, zrażony widać znacznemi uszkodzeniami oryginału, nie miał odwagi dociągnąć swej pracy do końca.

[1] Ignacy Chrzanowski: Historja literatury niepodległej Polski, wyd. III, str. 358.

[2] Pierwszy wydawca »Pamiętników«, E. Raczyński, wyraża się o rękopisach ogólnikowo: »Wszystkie kopje Pamiętników Paska, które mi się widzieć zdarzyło, zaczynają się od roku 1656«. Nie wiadomo, o jakich kopjach Raczyński mówi, czy o odpisach bliskich czasem Paskowi, a więc z XVIII w., czy też o kopiach późnych, pochodzących z początku XIX w.; to tylko pewna, że wszystkie rękopisy »Pamiętników« są kopiami jednego, najstarszego, a jest nim rękopis z sygn. Polskaja Otd. IV, N. 104. Raczyński mówi o kopjach (w liczbie mnogiej). Widział je chyba w bibljotekach prywatnych, gdyż, jak dotąd, w żadnej, bibljotece publicznej rękopisu Paska odszukać się nie udało; odpis późny (z początku XIX w.) posiada, a ile nam wiadomo, tylko bibljoteka Raczyńskich w Poznaniu (Katalog bibl. Racz. Poznań, 1885 t. I, N. 13) i w naszych już czasach założona bibljoteka publ. im. Łopacińskiego w Lublinie. Rękopis lubelski (N. 1481) urywa się na r. 1687; kopista, zrażony widać znacznemi uszkodzeniami oryginału, nie miał odwagi dociągnąć swej pracy do końca.

[1]

[2]