— Broń się, owco, lub zginiesz! — rzekł lew niespodzianie.
— Jażbym się miała bronić, najjaśniejszy panie?
Mnie łaskawa natura oręża nie dała,
Pokora i niewinność, to moja broń cała.
— O niewinność nie pytam, pokory nie cenię,
Broń się, albo krwi twojej popłyną strumienie.
— Czyń, co chcesz, gdy niewinnej cnota nie zasłoni.
Ja znosić tylko umiem: innej nie mam broni.
— Podoba mi się twoja skromność i odwaga,
Jej potęga nad samą dzikością przemaga,
Jesteś wolna, żyć będziesz, jest to tylko próbą.
Nigdy ja nie myślałem pastwić się nad tobą:
Bo kto gnębi niewinność, bohater niewielki.
On w sercu krwi szlachetnej niema i kropelki.
Wziął chłopczyk listek w rękę i na ziemię rzucił;
Listeczek nieboraczek bardzo się zasmucił.
— Ty mną gardzisz, powiedział, o! gardzić nie trzeba,
Ja tak, jak ty, kochanku, mam początek z nieba:
Ja na tej pięknej ziemi razem z tobą żyję;
Jestem młody, wesoły, boską rosę piję;
