Strona:PL JI Kraszewski Wieki katakombowe odczyt3 part18.png

 A jednak są to dzieje prawdziwe, są to przecierpiane męki, jest to historya chrześcijaństwa.
 Obrazy te z rozkazu Grzegorza XIII wykonał dosyć dobry artysta Pomerancia, niektóre są Tempesty. Obaj oni studjowali, pod przewodnictwem x. Michała Jezuity, akta i martyrologie. Obrazy te są tylko wcieleniem opisów dawnych.
 W dawnych téż kościołach, jak się okazuje ze wzmianek po różnych pismach, podobne obrazy się trafiały od VI wieku.
 Jedne w końcu XVI wieku obrazy z kościoła S. Stefano Rotondo były sztychowane przez Tempesta, i służą za illustrację do ciekawego pisma Gallonio o męczeństwach. Były one w istocie tak okrutne, że ich wszystkich wymieniać niepodobna. Zawieszano jednych za nogi, za ręce, za włosy, i tak trzymano aż do skonania; bito i odzierano ze skóry żelaznemi szponami, które widzimy zachowane do dziś dnia w muzeum Watykanu; odrąbywano ciało kawałami, palono i pieczono w najróżniéjszy sposób, tarto i rozdzierano, jak Ś. Hipolita, który był roztargany końmi na sztuki, a krew jego oblała plac męczeństwa.
 Było obyczajem chrześcijan, szczególniéj kobiét, że po tych krwawych ofiarach, nocą, z lampami szły na pola i zbierały najmniejsze szczątki zwłok, chustami i gąbkami krew wybierając przelaną.