Strona:PL JI Kraszewski Wieki katakombowe odczyt2 part28.png

późniéj je kupować zaczęto u grabarzy, jak świadczą napisy.
 Tu miejsce jest wspomnieć jak się odbywały pogrzeby w owych czasach i w jakim stanie znajdowano ciała zmarłych i zamordowanych po grobowcach. Cześć dla zmarłych w Bogu i ich ciał była wielką od pierwszych wieków Kościoła; niekiedy zwłoki wystawiano publicznie, otoczone światłem i z pewnym przepychem. Pogrzebowe obrzędy były u chrześcian wielce podobne do zachowywanych przez Izraelitów. Po zgonie chrześcianina najbliżsi krewni zamykali mu oczy i usta własnemi rękami. Z ustępu jednego S. Denisa Aleksandryjskiego dowiadujemy się, że tak samo postępowano z ciałami męczenników; potém obmywano zwłoki i namaszczano je. Tertuljan z tego powodu powiada, że wonności, które poganie poświęcają swym Bogom, chrześcijanie przeznaczają dla umarłych. Po namaszczeniu mirrą obwijano ciało całunem białym, jak suknia przy chrzcie wdziewana, Widzieliśmy sami wiele w katakombach ciał, na których spowicie wązkiemi pasami płóciennemi było jeszcze bardzo wyraźne. Zmarły jak dziecię był obyczajem starym spowity, i takim na obrazach Łazarza w katakombach wystawiany jest nieboszczyk. Ciało męczenników okrywano kosztownemi materjami; ubogim do grobu miłosierdzie braci dawało odzież. Duchownych grzebano w sukniach i z godłami ich stanu. Potém ciało wystawianém było w izbie domowéj, w wieczorniku zwykle.
 Na Zachodzie płaczki przy pogrzebach nie były używane, wschodni Kościół je dopuszczał. Śpiewano i czuwano przy zwłokach, co dopełniali klerycy i diakonessy.