Strona:PL JI Kraszewski Wieki katakombowe odczyt2 part18.png

znacznie od otaczających ją. Głowa zawsze odkryta, włosy długie, niekiedy pod stopami kula ziemska, przy nim anioły. W rękę Chrystusa dawano często różczkę, znak władzy i kapłaństwa; szczególniéj gdy go przedstawiano czyniącym cuda.
 Ubiór Chrystusa na tych obrazach, gdy występuje jako dobry pasterz, składa się ze starożytnéj tuniki, pokrytéj pallium, płótnem. Tunika obramowana często purpurą, lub ozdobiona złotem. Podania, zwyczaj żydów i świadectwa tradycyi, jednakże prawdopodobném czynią, że Chrystus suknie przywdziewał białe. Na nogach sandały, jako obuwie ubogich.
 Oprócz tego wizerunku, Chrystus, którego chciano zataić przed pogany, był wystawiany pod rozmaitemi postaciami, tylko dla wtajemniczonych mającemi znaczenie.
 Pierwsze głoski imienia Jezusa Chrystusa, po grecku napisane, z dodaniem greckich wyrazów Syn Boży, Zbawiciel, formują pięć głosek, które po grecku przeczytane oznaczają Jchtys rybę. Ten akrostychon, któremu Aleksandryjskie pochodzenie przypisują, stał się tajemniczą formułą, oznaczającą Chrystusa; w symbolice przedstawiano Go jako rybę. Znak ten był niezmiernie rozpowszechniony; ś. Klemens Aleksandryjski zalecał go chrześcianom aby rytowany nosili w pierścieniach, nie tłómacząc powodu; po nim się poznawali naówczas. Ś. Augustyn wykłada jego tłómaczenie; autor bezimienny, który pisał w Afryce w pierwszych wiekach, mówi o rybie, jako wziętéj za symbol z powodu sybilijskich wyroczni.
 Tłómaczenie przyczyn dla których Chrystusa rybą nazwano, zajmuje uczonych archeologów; a mnóstwo ustępów w piszących pierwszych wieków, do tego się godła odnosi. Na grobach, lampach, kielichach, pierście-