zaledwie być mamy, tam garnąć się, jechać i zdrowia nawet szukać nam się nie godzi. Szczęściem niema wód, które by zastąpione innemi być nie mogły, a państwo austryackie, z obfitością źródeł w Galicyi, z Karłowemi-Wary, Krynicą, Szczawnicą, Iwoniczem, Trenczynem, Gastejnem i t. p. starczy na najrozmaitsze choroby, nie licząc Ciechocinka, Buska, Druskienik etc. Bez Ems, Wiesbaden, Kissingen, Homburga wybornie się obejść można.
Wszelkim wymaganiom słusznym chorych naszych już krajowe wody odpowiedzieć mogą; nie mają one może elegancyi zagranicznych, ich wykwintności, urozmaicenia w zabawach, ale z każdym rokiem urządzenie ich zyskuje. Dosyć tu wskazać Krynicę, postawioną na tak znakomitym stopniu przez d-ra Zieleniewskiego, Iwonicz i wszystkie niemal źródła galicyjskie. We wszystkich względach pobyt w nich milszym i zdrowszym dla nas być powinien niż tam, gdzie się wpraszać potrzeba i obawiać co godzina możliwéj ekspulsyi.
Pozwolicie mi, ażebym na zadane mi listownie pytanie pana Tepeki, wedle życzenia jego, drogą dziennikarską odpowiedział, używając pośrednictwa Biesiady.
P. Tepeka żąda odemnie rozwiązania trudności, co ze starych obyczajów, zwyczajów, nawyknień, słowem tradycyi należy zachowywać a co godzi się zmienić i zreformować?
Pytanie to niesłychanie trudne do rozjaśnienia ogólną jakąś formułą; lepiéj może uczuciem i instynktem niż rozumo-
