Strona:PL JI Kraszewski Dawisona pierwsze lata w zawodzie dramatycznym Gazeta Warszawska 1888 No240 2C.jpg

go bardzo z ognia i życia i radził mu koniecznie, aby jechał na role gościnne do Niemiec, wyrażając się o nim, że nie był bez talentu. Przyrzekł on Dawisonowi za powrotem do Wiednia pisać zaraz do Wolff’a do Berlina, do Hamburga i Frankfurtu nad Menem. Radził mu także, ażeby się oddał więcéj rolom charakterystycznym, do których szczególne w nim upatrywał zdolności. Na amantów — powiedział mu — w dzisiejszych czasach potrzeba być pięknym, a waćpan lubo figurę masz bardzo ładną, twarzy pięknéj nie masz.
 We wrześniu zamierzał Dawison pisać do Krakowa i Warszawy o role gościnne na Wielkanoc, a potém chciał się udać do Niemiec północnych. Hr. Skarbkowi miał kontrakt wypowiedzieć. W listopadzie tegoż roku grał piękną rolę Stanisława w komedyi Stary mąż Korzeniowskiego. W scenie gdy sędziemu wyznaje miłość dla jego żony, nadzwyczaj był naturalnym i pełnym uczucia. Lecz cóż? on sam znajdował, że i tę rolę i inne najlepiéj grywał dla siebie. „Najpiękniejsze chwile w grze swojéj, pisze w dzienniku, miewam na osobności w swoim pokoju. Płaczę wtedy gorącemi łzami, a w teatrze łza mi się z oczu nie może wytoczyć.“ W roli téj był nadzwyczaj, nadzwyczaj dobrze przyjęty. W listopadzie znalazłszy raz hr. Skarbka w dobrym humorze, wyznał mu, że chciałby koniecznie w świat wyjechać. Skarbek odradzał, radby go był zatrzymać, a w razie gdyby został, obiecywał podwyższyć obie gaże i darować pozostały dług, którego jeszcze 100 rubli Dawison spłacić nie mógł.
 W sierpniu 1843 roku wybierał się on do Warszawy; w położeniu jego niewiele się zmieniło, ogrom zajęcia, mnóztwo znajomości, sercowe kłopoty, wszystko to razem nawet mu już w dzienniku rzadko co zapisać dozwalało. Notował w nim wyprawione listy, czasem rachunki, niekiedy wypisy z dzieł czytanych.
 W lipcu tegoż roku pani Rettich, znakomita artystka niemiecka, którą Dawison widział w Wiedniu, przybyła na role gościnne do Lwowa. Występowała tu po raz pierwszy w