Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Syn Jazdona tom 1 106.jpeg

 — Dać hasło na jutro! Noc została do spoczynku i przygotowania.
 Posłuszny wyszedł natychmiast książe Mieczysław do swoich ludzi w podwórce, spiesząc z podobnemi rozkazy.
 Szepiołka zawahawszy się w ślad za nim pociągnął.
 Rościsław spełniwszy zlecenie księcia, powrócił spiesznie ku niemu, gdyż książe Henryk znowu wydawał rozkazy.
 — Patrz, Rostek — odezwał się do niego z przymuszoną wesołością — co jutro przyniesie jeden Bóg wie, w którego rękach losy nasze, dziś powinniśmy być dobrej myśli. Nie potrzeba jadła i napoju oszczędzać. Daj rozkaz piwnicznym i tym co warzą, aby nam wieczerzę ostatnią zgotowali jak należy dla tych, co jutro... już może jeść nie będą. Nie żałować nic, ani dla rycerstwa co tu ze mną siędzie, ani dla tych co indziej wieczerzać będą.
 Rękę położył na ramieniu Rościsławowi.
 — Każ, by mi było po książęcemu, po królewsku, bośmy tego wszyscy godni. Ostatnie sobie sprawmy gody, niech nam nic nie żałują! A stołów przymnóżcie, abym sam nie był i w dobrem otoczeniu zjadł pożegnalną wieczerzę...
 Rościsław skłonił się, uśmiechnął do pana rękę jego ucałował i wybiegł spiesznie.
 Zamek i okolica wieczora tego wyglądały,