Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Stara baśń tom 2 212.jpeg

 — Wszystkich Leszków przeto nie wygubicie — odparł — zostanie nas tu do rodu należących po troszę!.. Czego od nas chcecie?
 — Od was? abyście siedzieli cicho... i panować nam nie chcieli — rzekł Myszko.
 — Cóż to? stara wilcza swoboda wam w głowie? a niemców ino nie widać i jednego zrzuciwszy, posadzicie drugiego kneziem.
 — A no, nie z waszych! — rzekł Myszko — nie z tego rodu, który nas chciał zaprządz i orać nami... Nie!.. znajdziemy kmiecia...
 Bumir spojrzał na wieżę.
 — Dobywać stołba myślicie? — zapytał.
 — Nie... — rzekł sucho Myszko krwawa-szyja — posiedziemy pod wieżą, aż wyzdychają z głodu.
 Bumir stał na koniu głowę zwiesiwszy.
 — Aby tylko niemcowie nie przyszli i nie pomścili za nich — rzekł. — Naówczas winny i niewinny odpokutuje... pójdzie i mój dwór w popiół i nasze pola stratują, a ludzi nam pobiorą w niewolę.
 Myszkowie się śmieli.
 — Alboż to oszczepów nie mamy? — rzekł młodszy, którego zwano Białym.
 — A Sasi żelazo mają na sobie i na strzałach — mówił Bumir — ich dziesięciu na waszych stu stanie.
 — Ale téż ich stu nie przyjdzie z za Łaby tu... — mówił starszy.