Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Stach z Konar tom I 237.jpeg

—   233   —

tuteczny a przybłęda, i on tu nad nami panem, sędzią i sprawcą ma być!
 — Jacyż to ziemianie?
 — Janek Lubicz, Matek Zadora.
 Wojewoda ruszył ramiomy i głową zakłopotany.
 — Chodził kto za niemi? — spytał.
 — Niema po co? daremne upokorzenie i pokłony — przerwał Leszczyc — dosyć nam już tego, trzeba myśleć o sobie. Bez pana być nie możemy, a z tym nie wytrwać. Trzeba o tém myśleć.
 Wszyscy spojrzeli po sobie odwagi dodając oczyma. Wojewoda rękę podniósł i położył ją na ustach.
 — Nie spieszcie no się — nie spieszcie — rzekł cicho — powracam od Gedki, cierpliwość nakazuje. On sam jutro na zamku będzie i nie na próżno jedzie. Słowo powie które zaważy.
 — To już nie pomoże! — odparł Cholewa.
 — Z rysia barana nie zrobi. — dodał drugi.
 — Darmo, — rzekł inny z gości — u nas już postanowiono, z Mieszkiem nie ma co i mówić, poślemy do Kaźmierza aby go wybadać.
 — A tak — dodał Leszczyc — wypadałoby posłać znacznego człowieka, ale zaraz podpatrzą i przewąchają. Musiemy tym czasem potajemnie i ostrożnie poczynać. Mamy takiego małego człeczka z dużą głową, co się do Sandomierza ofia-