Ta strona została uwierzytelniona.
72
tem Malutkiewicz zabawiać się w towarzystwie gawędą i ro zprawiał wiele. Ale rozmowie jego brakło przedmiotu bo żył z xiążką i świat go nie obchodził, musiał więc mówić tylko o Senece, o starożytnych, opowiadać ich biografje, a gdy był w dobrym humorze, żartował sobie z literatów, szczególniéj z nowszych pisarzy których mocno posądzał o nieznajomości języków klassycznych i literatury.
— Żeby z nich który choć tego głupiego Eszenburga przeczytał? — mawiał — jużbym im darował...
— Moglibyście waszmość, wyśmienicie wstąpić do mnie, siąść w ganku i pogawędzić ze starym — rzekł potem. — Idziecie? po co? dokąd?
A nie zawadziłoby starego posłuchać?
Quod Senior loquitur, omnes consilium putant.
— Ale nie lepiejżebyś zrobił professorze
