Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Ostrożnie z ogniem 274.jpeg

 — Chory! Ja lecę do niego! puszczajcie mnie! pójdę — sama — pójdę — O! do niego, on chory, i może z mojej winy.
 — Kobiety miejsce u krzyża, odpowiedziała Marja — płakać, modlić się, cierpieć, to los nasz.
 — Lecz cóż się stało, mów, nie zabijaj mnie niepewnością — mówże wszystko —
 — Wszystko? spytała Marja — lecz masz-że odwagę usłyszeć i wytrzymać wszystko?
 — A! więc to coś okropnego, coś okropniejszego od śmierci. —
 — Jan powrócić ci może, lecz nie jest dziś twoim.
 Julja porwała się, odstąpiła krok.
 — A! więc to ty go uwiodłaś — ty niewdzięczna — ty mnie i jego zabijasz! on ci nic niewinien. A! — nie! jam najwinniejsza. —
 I odwróciła się ze wstrętem, z pogardą.
 — Przyjaźń! przyjaźń, zawołała — o! to co ludzie zowią przyjaźnią, jest słodką trucizną, powolną zdradą —