Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Ostrożnie z ogniem 254.jpeg

 — Któż się ośmieli cię posądzać?
 — Pierwsza, babka twoja.
 — Babcia wie o wszystkiem.
 — I pozwala?!
 — Ty wiesz, że musi mi pozwolić wszystko czego ja chcę, bo chcę silnie, bo wolę mam niezłamaną.
 — I ona pozwala?
 Marja rozpłakała się — a Julja siadła ją pocieszać. Biednej Marji stawał przed oczyma wiek męki niepojętej i roskoszy niebieskiej. Być z tym, którego kochała, choćby raz w życiu codziennie, mówić, myślą się dzielić, w spojrzenie zajrzeć ukradkiem. Z drugiej strony, świat nieochybnie miał ją potępić. — Lecz miałaż co do stracenia? a to półrocze dla sieroty tak jasnem uśmiechało się i tak czystem szczęściem!
 I wśród łez, wśród strachu zgodziła się na gorące prośby Julji.
 — A jeśli mnie kochasz, dodała przyjaciółka — bądź z nim a! — prawie zalotną — staraj się mi go wydrzeć, zawrócić