Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Ostrożnie z ogniem 185.jpeg

 — Alboż mówiłam, że każę? nie — a — zresztą chcesz pan żebym kazała?
 — Proszę —
 — Więc każę.
 — Pierwszego lutego będzie wielki tańcujący wieczór u babuni, będziemy mieli cały nasz świat — prezesa.
 — I prezesa — spytał Jan.
 — A naturalnie.
 — I podkomorzynę, i pannę Matyldę —
 Mówiła machinalnie, a wciąż nieubłaganym wzrokiem wlewała w serce Jana, drżące i już zbolałe, nowa boleść, nowe żary, które go pół roku palić miały.
 Żebyś zaś pan niezapomniał o przyrzeczeniu stawienia się za pół roku — ułamała gałąź dębową i odrywając liść podała go — oto zielone, które nosić przy sobie proszę pana. Na pierwszy lutego, do pierwszego mazura pana zapraszam. — I jeszcze podała mu rękę a l’anglaise, dłonie ich zadrżały konwulsyjnie, wszystka krew, całe życie spłynęły w tę dłoń