Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Ostrożnie z ogniem 164.jpeg

się słyszeć w dziedzińcu. — Prezes, który niedaleko krążył, wysunął się z za drzew i kulejąc pospieszył na balkon. Tu rozsiadł się przy Julji, milczący nalał sobie herbatę i oczyma tylko ognistemi rzucając po siedzących, pił i jadł łapczywie.
 Skończywszy spojrzał na srebrny u tasiemki czarnej zaczepiony zegarek i skrzywił się. — A starościna? spytał.
 — Odpoczywa, trochę słaba.
 — Muszę się z nią widzieć.
 — Wątpię żeby teraz było można.
 — Poczekam.
 Sparaliżowana rozmowa, której nawet dość mowna podkomorzyna, w obec, ziębiącego prezesa prowadzić dalej nieśmiała — przerwała się. Panny tylko szeptały po cichu. Dzwonek starościnej dał się słyszeć. Julja pobiegła i wróciła po chwili.
 — Babunia prosi pana prezesa.
 Wstał kulas i zmierzywszy okiem wnuczkę poszedł.