Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Matka królów tom I 091.jpeg

świetle kaganka przypatrzywszy mu się, krzyknął nań.
 — Hincza? a tyś tu zkąd?
 — Z Wilna, miłościwy panie.
 — A Zbyszek?
 — Jeszcze jedzie...
 — Porzuciłeś go?
 — Bo mi się do mojego pana stęskniło.
 Rozśmiał się król palcem mu znak dając, aby się przybliżył.
 Hincza stawił się tuż.
 — Mów, widzieliście ją?
 Pałały oczy staremu i twarz się trzęsła, gdy to mówił.
 — Mów, niezdaro!
 — Widzieliśmy, miłościwy panie, — rzekł — widzieliśmy to cudo, a jak człowiekowi, gdy w słońce spojrzy oczy potem bolą, tak nam popatrzywszy na nią.
 Rozśmiał się Jagiełło...
 — Mówże jaka jest?...
 Hincza musiał się namyślać od czego miał poczynać.
 — Miłościwy panie — odparł, — albo to człowiek może taką piękność opowiedzieć. Ja jakem żyw, nie widziałem podobnej... Czarnobrewa, z oczyma jak dwie gwiazdy, uroda śliczna, postawa królewska, biała jak mleko... Ludzie mówią, że dobra i litościwa...