Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Matka królów tom II 202.jpeg

 — Wojna przeciw klechom! — zawołał kubek podnosząc do góry.
 — Przeciw królowej — poprawił Strasz.
 — Tobie ona tylko w głowie — przerwał gospodarz.
 — Popatrzże się na mnie — odezwał się Strasz — nie będziesz się dziwował nienawiści... Ząb za ząb. Hinczę z Rogowa powiesić...
 Gospodarz słuchał w około się uśmiechając.
 — Aby wojna, — rzekł — zawsze dobrze... biskupowi Zbyszkowi, jego rodzinie i przyjaciołom berło potrzeba wyrwać z rąk. Bili nas niem dosyć po łbie... Dobra biskupie naprzód zajechać i pożywić się. Co będzie to będzie, pierwsza rzecz, ograbić ich, jak ja mojego stryjaszka... Spokornieją zaraz...
 Tu zwrócił się do Strasza.
 — Co do królowej i tych jak ty ich nazywasz pędraków, o imię się sprzeczać nie będą, choćby jeszcze gorzej brzmiało, trudniej nam przyjdzie z niemi bodaj, niż z biskupem.
 — Ho! ho! — wykrzyknął Strasz... a to dlaczego?
 — Ba! — odparł Dersław — gdy kamień czterdzieści lat leży na jednem miejscu, to sobie łożysko wyrobi i uściele. Tak samo Litwin też ludzi sobie i rodowi swemu pozyskał. Posłuchaj no tych, co po drodze widzieli ciało nieboszczyka