Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Krzyżacy 1410 tom I 259.jpeg

 — Jagiełło idzie na inne zamki i pustoszy nasz kraj.
 — To wiem.
 — Zygmunt zdradził.
 — Tegom się domyślał, pieniędzmi się kupuje zwykle tylko nowych nieprzyjaciół.
 — Jedną ręką podali list wypowiedni, a drugą dłoń z zaręczeniem pokoju.
 — Cóż więcéj jeszcze?
 — Tego dosyć, ażeby działać, aby wyjść z téj bezczynności, w któréj stoimy.
 — Masz słuszność, panie podskarbi — odezwał się Ulryk — nie chcieliśmy pokoju, musimy więc prowadzić wojnę...
 — Nie stojąc i nie czekając.
 — Idziemy dziś — odezwał się Mistrz — zastąpimy mu drogę: los rozstrzygnie o przyszłości.
 — Ja nie wątpię o niéj! — zawołał Merheim.
 — Ani ja! Z małym wyjątkiem, Zakon, jako jeden mąż wyrzekł: wojna! Bóg mógł go tylko natchnąć. Dlatego nie boli mnie wzięcie Gilgenburga, ani zdrada Zygmunta. Zakon można znękać, ale go zabić nie potrafi nikt. Odrodziłby się w innéj sukni, z innym znakiem, pod inném hasłem... z tym samym duchem. Zakon jest