Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Krzyżacy 1410 tom I 062.jpeg

żem swym, który Nosek się zwał, do Prus się wyniosła.
 — A! Noskowa! — mruknął zakonnik, uśmiechając się.
 — Wiedzielibyście co o niéj?
 — Znają Noskowę w Toruniu wszyscy, zna ją i Mistrz — rzekł podskarbi — to wam jednak nie wiele pomoże. Brat za siostrę nie odpowiada, siostra bratu za porękę niewinności służyć nie może.
 — Mianożby istotnie mnie podejrzywać tak ciężko?— mówił stary.
 — Cóż chcecie? Są to czasy takie, czasy, w których się my własnych ludzi obawiamy, a cóż dopiéro obcych?
 Zamilkł nieco i wtrącił:
 — A dawnożeście ze dworu Jagiełły uwolnieni?
 — Lata upłynęły, jakem go nie widział — rzekł stary.
 — Ale go znacie?
 — Nie zapiéram się.
 — Nieprawda, że poganin i gadzina jest zła? — dodał Merheim.
 Była chwila milczenia, uśmiechnął się stary.