Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Kraków za Łoktka tom I 199.jpeg

 Ale — upor na upor — wy nie chcecie moją być — a ja wam powiadam — musicie!
 Uderzył ręką o stół. Greta zbliżyła się do niego, ręką w pięść ściśniętą stuknęła.
 — Nie muszę i nie będę!
 W oczy sobie patrzyli śmiało.
 — Gwałtu mi nie uczynicie, — rzekła — ani ty, ani książe twój. Jak nie zechcę, sposób znajdę od was się uwolnić.. Nie przymusi mnie nikt! Słyszycie — nikt!
 Marcik pić począł, jakby sobie lekceważył próżną mowę, Greta coraz się mocniej rozgrzewała.
 — Ani ty, ani nikt mnie w niewolę nie weźmie!
 — Szkoda wam Czecha! — śmiał się Marcik.
 — Chyba dla tego, że ten mi musem nie groził.
 — Wolicie Wurma?
 — Wurma? liczcież dalej, przerwała niemka. Jest jeszcze kilku.. Mały Dunin pięknego rodu i możny pan, który mi się na kolanach przysięga, że do ołtarza gotów choć z mieszczką; — jest Prandota z Woli, co także księdza chce sprowadzić — jest takich dosyć! —
 Śmiała się.
 — Widzicie — dodała — trudno abyście wy od nich mieli być lepsi.
 Suła się za piersi szarpnął.
 — A kto nademnie dawniej was miłuje? — zawołał.
 — Myślicież że miłość jak miód, im starsza