Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Kraków za Łoktka tom I 168.jpeg

 Mikosz westchnął tylko dając do zrozumienia, że toż samo myślał — kiwnęli zgodnie głowami.
 — I ja tym mieszczanom nie bardzo wierzę — zamruczał. — To ludzie, którym ich kaleta milsza, niż pan, choćby najlepszy był. Im każdy równy, byle go tanio kupili a sprzedali drogo.
 — No.. tak — dodał Marcik — a właśnie Łoktka, który, jak wiadomo grosza niema, dostaną łatwo...
 Suła stawał się coraz serdeczniejszym dla Czecha, którego już miał tak jak za swego.
 — Od czasu jak się o śmierci młodego króla dowiedzieli — szepnął — nosami bardzo kręcą.
 Mikosz zapił tę smutną uwagę.
 — Nie wierzę ja im — rzekł — choć nasz nowy W. Rządca inaczej trzyma. Wójt Albert go uspokoił.
 — Wójt Albert — zawołał Suła — a to najchytrzejszy lis między niemi.
 — Znacie go? — spytał Mikosz.
 — Jam tu prawie z dziecka w Krakowie — mówił Marcik — Albert na mieście jakby książe udzielny siedzi. Co on chce to zrobi. Wiedzą o tem wszyscy, że i on i brat jego co w Miechowie opactwo trzyma, do Ślązaków ciągną. Ślązaków między mieszczanami moc wielka. Rozpatrzcie się ilu tu ich jest z Brzega, z Lignicy, z Opola, z Wrocławia, ze Świdnicy — Wrocław