Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Kraków za Łoktka tom II 162.jpeg

wszyscy Ślązakowi moc oddadzą i panowanie. Teraz śpiewają inaczej, a nas zostawili w matni.
 Ręką zawinął i rzucił się, Albert milczący rozłożył obie ręce szeroko i załamał je.
 — Źle jest! — zamruczał.
 Wtem Hincza Keczer podsunąwszy się nieco, zawołał:
 — Temu złemu my nie winni. Kto go sprawił niech naprawia! Myśmy nie chcieli żadnej odmiany. Nie mieszczan to sprawa książąt powoływać i osadzać. Jakieście piwo nawarzyli, takie pijcie.
 Nieszczęście w tem, że choć nie wszyscy biedę robili, niewinni muszą pokutować z niemi.
 Wójt gniewnie się poruszył.
 — Wszyscyście tego chcieli, — zawołał. — Ja bym nie począł sam, gdybym ludzi nie badał. Nie winienem nic.
 — A któż? może ja? — wyrwał się Paweł z Brzega. — Czyśmy was nie upominali!
 Namarszczony groźno spojrzał nań Wójt.
 — Jeśliśmy zawinili to równo wszyscy.. Nikt z nas miastu źle nie życzył.
 — Wyście to nie dla miasta zrobili — począł Keczer ośmielony — ale dla siebie. Chciało się wam większej godności i znaczenia. Łoktek wam był za mocny... roiło się panowanie. Wyście nas w te błoto, a bodaj nie w krew wpędzili, myślcież jak wyrwać.