Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Król chłopów tom IV 111.jpeg

 — Poczeka on — ale nie straci na tem, mruczał. Znajdę go później, gdy tylko zechcę.
 Tak samo jak w Koźminie, rozłożył się przybyły w Poznaniu, otwierając dom i ugaszczając ziemian, którzy się do niego jeszcze skwapliwiej cisnęli.
 Nadjechał brat z Czacza, przybył syn na powitanie zwycięzcy...
 Z Jaśka, który odwagi nie miał towarzyszyć mu do Krakowa, niemiłosiernie się wyśmiewać począł i nierychło mu to przebaczył.
 Śmielszy niż przedtem, głośno ziemianom mówił, iż potrzeba, aby stara Wielkopolska nie dała się jak garść mąki na upieczenie placka zgnieść, i w nową Polskę Kaźmirzową, jak podbita Ruś, wcielić...
 — My swoje prawa mamy, obyczaj dawny, odrębność, i przy tem stać musimy!!.
 Potakiwali mu wszyscy, bo im w to grał, że ziemianie od króla więcej znaczyć powinni, oni, co sobie książąt i panów wybierali dawniej, i zrzucali.
 Czas upływał na tych zbiorowiskach. Borkowicz się na coś oczekiwać zdawał, dni rachował, mówił, że z Krakowa posła się z ważną wiadomością spodziewa...
 Co mu ztamtąd przywieźć miano, nie mówił nikomu...
 Upłynęło dni czternaście, a owo pacholę, zrę-