Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Król chłopów tom III 149.jpeg

godzinie surowych i zasępionych. Po kilkakroć zwracał się ku niemu.
 Wieczerza się przeciągała. Gdy Kaźmirz wstał i dwór jego przyboczny do sypialni go przeprowadzał — Suchywilk poszedł za nim.
 Było to znakiem dla drugich, aby się oddalili od progu.
 — Godzina może stosowną nie jest — odezwał się Suchywilk, wchodząc za królem, lecz moje przywiązanie do miłości waszej milczeć mi dłużej nie pozwala.
 Kaźmirz odwrócił się doń, oczekiwał dalszego ciągu.
 — Nie zarzucicie mi, abym się mięszał do spraw, do których miłość wasza mnie nie powołuje... ale dziś.
 — Mówcie proszę — przerwał król.
 — Uwłaczające waszej miłości pogłoski rozsiewają — począł ksiądz, a zdają się one mieć pewną podstawę. Miłościwy królu — byćże to może? Ta Esthera?
 — Cóż Esthera? podchwycił król. Czy mieszka na zamku? czy ja ją królową chcę uczynić? czy mi człowiekiem być nie wolno...
 — Nieprzyjaciele twoi — miłościwy panie.
 Król się rozśmiał.
 — Sądzę, rzekł żywo, iż większej łaski nad tę, uczynić im nie mogłem, dając taki oręż na siebie!!