Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Infantka tom I 078.jpeg

miecku i łatwiej się wyrażał niż po polsku, więc, zdaniem Barwinka, Polakiem być nie mógł.
 Piątego dnia pobytu owego zagadkowego podróżnego w gospodzie pod białym koniem, zdziwił się niepomału gospodarz, gdy zrana ujrzał znanego sobie z widzenia rotmistrza Bielińskiego, przychodzącego i zapytującego wprost o Niemeczkowskiego.
 Trafił z tym zapytaniem na samego Barwinka, który nizko się pokłoniwszy, skorzystał ze zręczności i spytał.
 — My tu mamy tylko Rittera von Nemetsch! miałżeby to być Polak Niemeczkowski?
 Bieliński się rozśmiał głośno.
 — A juści nie kto inny jest, tylko szlachcic polski, Niemeczkowski.
 — No, proszę! — odparł Barwinek — a języka rodzonego tak zapomniał!!
 — Ba! — zawołał Bieliński — co za dziw, gdy może przez te lat dwadzieścia i kilka, jak Niemcom i cesarzowi służył, nie wiem czy go raz w rok przy świętej spowiedzi używał!!
 Zapisał to sobie Barwinek w pamięci i z tem większą ciekawością przypatrywał się gościowi swemu.
 Rotmistrz tego dnia poszedł szukać dawnego znajomego aż do izby na strychu, i tam się między niemi zawiązała następująca rozmowa.
 Niemeczkowski z początku mówił ciężko i po-