Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Infantka tom II 208.jpeg

 Serce jej mówiło, że może z Wapowskim i własne szczęścia nadzieje pogrzebać miała.
 Stały tak długo milcząc i łkając, aż Tęczyński z Maciejowskim ujęli pod ręce osłabłą i nazad przeprowadzili do kolebek, których siedem towarzyszyło wdowie na zamek.
 Po chwili w milczeniu trup i pochód zawrócił od krużganków nazad.
 Tęczyński chciał kondukt skierować do kościoła, w którym czekał na zwłoki przygotowany katafalk.
 — Nie — odezwała się Wapowska — do domu. Niech zwłoki leżą niepogrzebione, aż król sprawiedliwość wymierzy.
 Rozbolałej niewieście nikt się nie śmiał sprzeciwiać. Dano rozkazy, pochód nazad sunął się ulicami do dworu Wapowskich i trumna stanęła na marach w dolnej sali, a duchowieństwo rozpoczęło na nowo śpiewać psalmy nad zwłokami.
 Na zamku u króla przerażenie było ogromne, radzono nie mogąc postanowić. Do Henryka, który nie wiedział co ma uczynić, do Pibraka, który nie śmiał powiedzieć co myślał, przybiegali po kolei Zborowscy, domagając się zuchwale prawie wypłaty długu za elekcyę, a więc bezkarności, i Tęczyńscy a Wapowscy, żądający sprawiedliwości.
 — Tęczyński też miecza dobył na zamku —