Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Hrabina Kosel tom 2 055.jpeg

 — Czemuż nie?
 — Choćby, choćby — dodał Flemming — wymagała, żebyś przeciw dawnej swéj pani wystąpił.
 — Ja nie mam pani ani pana, oprócz króla JMości — odparł Zaklika — bom przecie szlachcic polski.
 Flemming poklepał go po ramieniu śmiejąc się do rozpuku.
 — Za dwa dni przyjdź do mnie! rozumiész? — rzekł cicho...
 — Rozumiém — szepnął Zaklika...
 Flemming chciał mu coś dać, ale Rajmund się cofnął z ukłonem.
 I tak się rozstali.
 Zaklika zyskał na tém pewność, iż dwa dni bezpiecznych miał przed sobą; przez dwa dni można było uczynić wiele, można się było uratować.
 Z tąd wyszedłszy lepiéj się otulił płaszczem, zajrzał do miejsc kilku, pomówił z kilką poufałymi, na przedmieściu zapukał do jakiejś chaty i tak zmarudziwszy do późnéj nocy, siadł na czółno, opatrzywszy się dwoma wiosłami, i pod wodę z całych sił robiąc niemi, puścił się nazad do Pillnitz.

---