Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Chata za wsią 583.jpeg

 — A kat cię bierz z twojemi nowinami co je po pół złotego sztuka w sztukę płacić każesz; może i tę masz na sprzedaj?
 — A jakże i złotybym się za nią wziąć nie powstydził.
 — Patrzajcie! wydrwigrosz! Już mnie teraz nie złapiecie; syn w domu, prawda że coś niedomaga; ale to młode, to się wychoruje i diabli go nie wezmą.
 — Bywajcie zdrowi kumie — rzekł z uśmiechem Marcin, zabierając się niby do odjazdu.
 — No! a wasza nowina?
 — Jest u mnie jeszcze ćwiartka grochu: cobyście mi za nią dali?
 — Ot! żydzisko! — zaburczał pan Adam — a po diabła mi twój groch?
 — A dla wieprzów? Oddam nie drogo.
 — Wiem ja go; przez wpół robaczywy i lady w nim pełno... Ale nowina?
 — A cóż dacie za groch?
 — Dajcie pokój, kiepskie żarty!
 — Dobranoc kumie.
 Właśnie gdy to mówili, chory Tomek wywlókł się