Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Chata za wsią 567.jpeg

trzebabo skończyć; niech mi tu raz jeszcze noga jego postanie a zobaczycie!
 — Syna sobie sami trzymajcie... ja...
 — A tyż tu co robisz? — zapytał stary — nie mogłabyś pójść gdzie służyć?
 — Ja? służyć? mnie nikt nie weźmie... A na co mi to, kiedy mam swoją chatę; mnie i tak dobrze: na chléb sobie zarabiam i żyję.
 — Zarabiasz! co u diabła? a któż tu z tobą mieszka?
 — Nikt, ja sama.
 — Sama? — stary wstrząsł głową — sama! — powtórzył — dobrze sobie rozpatrzył... Masz szczęście dziewczyno! Ja go dziś nauczę tego chłystka; ale jeźli się tu zjawi, ani mu się pokazuj! ani nosa!
 Marysia zakrywając oczy, wpadła cała rozszlochana do chaty; szlachcic sam pośród drogi pozostał, pies za panią okrążywszy nieprzyjaciela przebiegł, stanął w progu i ujadać począł.
 Stary Choiński rozmyślał.
 — Niczego ma oczy ten łotr; dziewczyna śliczna! Sierota, aż żal... gotów ją zgubić... Ale teraz ani już do niéj przystąpić za tym psem szatanem... Hej! — krzyknął — odwołajcie sobie sobakę, mam jeszcze słowo do was!