Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Chata za wsią 279.jpeg

 — A gdybym ja ci jaką dała?
 I spojrzała mu w oczy z zapytaniem.
 — Ty!? — uśmiechając się niedowierzliwie odezwał się cygan — o! nie oddawaj czego i sama potrzebujesz; zda się tobie!
 — Mnie, rada? na co?
 — Boś i ty także jak ja z gadziami się związała, i jak ja wyjdziesz na tém.
 — Ja? ja? — zaśmiała się cyganka — cóż ty myślisz Tumry?
 — Myślę co widzę, i co widzą wszyscy: żeś także przepadła!
 Aza nie przestawała śmiać się, poruszając ramionami!
 — O! wam się zdaje — odezwała się po chwili nieméj niecierpliwości — że Aza tak miękka, tak dobrowolna, tak posłuszna jak wy wszyscy, którym Mroden-oro nie dał woli ani ducha; że dość na nią skinąć, dość jéj cacko lub łowy (pieniądze) pokazać, by poszła za kimkolwiek! Cóż z tego, że chodzę do dworu. Dwór mię dlatego nie spęta; ja jemu, nie on mnie rozkazuje.
 — A pan Adam? — spytał wpatrując się w nią Tumry — przecieżto twój kochanek!