Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Chata za wsią 246.jpeg

ożenił się był z jakąś gadzią, mówią, że go zwodziła z drugim....
 — A cóż miała robić biédna! — rozśmiała się Aza — musiała!
 — Pojechali gdzieś daleko po zdrowie dla niego, po wesele dla siebie, a rani (pani) tam umarła.
 — Umarła! o! jakże dobrze zrobiła! — zawołała klaskając w ręce Aza — znowu go męczyć będę! We dworze więc pusto?
 — On sam tylko!
 — Co powié zobaczywszy starą znajomę! — poczęła Aza śmiejąc się do swéj myśli. — Jutro, nie daléj jak jutro, przystroję się jak rani, i polecę do niego!
 Spojrzała na Tumrego; on chmurny obracał w ręku zagasłą głownię i milczał.
 — Pójdę go męczyć — powtórzyła i śmiać się! A! żebyś wiedział Tumry, ilemto ja już gadziów miała: choć brać garściami! A co mi ofiarowali, a jak się modlili do mnie! Było ich widziéć gdy lecieli za Azą jak gromada szukelów brzęcząc pieniędzmi i obietnicami! Gdym widziała, że który z nich poddać się nie chce i patrzy na mnie chłodno, tom póty paliła go, pociągała, czarowała, ażem za sobą po-