Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Chata za wsią 196.jpeg

 — Ratuj Janku, poczciwa duszo! — rzekł Tumry — a nie, to poginiemy.
 — Oj! oj! mucha prosi komara, żeby ją ratował! Dalibóg pęknę! dalibóg pęknę!
 — Chleba nie ma — rzekł cygan — mąki ani odrobinki, pieniędzy ani grosza...
 — No! no! dawno ja się tego spodziewałem; a co daléj?
 — Trzeba iść zarabiać gdzieindziéj, a Motrunę samą porzucić!
 — A dokąd pójdziesz?
 — Do kowala, do Rudni...
 — I zarobisz? co ty tam zarobisz?
 — A choćby bułkę chleba na tydzień; ale co zrobić z Motruną!
 — A co, cyganie braciszku, to i ją weź z sobą.
 — Nie przyjmą nas we dwoje.
 — A cóż będzie? — śmiejąc się, ale litościwie spytał głupi Janek — i co ja to mam robić?
 — Gdybyś ty był taki jak ja myślę — rzekł cygan otwarcie — tobyś choć polano drzewa przyniósł czasem Motrunie, a pod noc tobyś mógł na chatę naglądać; niechby miała do kogo choć słowo przemówić.