Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Chata za wsią 087.jpeg

się ukradkiem Lepiuka, który podparłszy się na grubym kijsku, zamyślony stanął przy drodze i żarzące gniewem oczy wlepił w pracującego chłopaka.
 — Buduj, buduj — zamruczał nareszcie półgłosem po długiém milczeniu — na głowę twoję, na głowę! Niedoczekanie twoje, żebyś ty tu mieszkał!
 I ze złością dodał głośniéj:
 — Co ty sobie myślisz klecąc ten chlew, słyszysz?
 — Co myślę? że w nim będę mieszkał — odparł spokojnie Tumry nie przerywając roboty.
 — Czegoś ty się tu na swoję biédę przywlókł — dodał stary — po co? Mało ci było świata, słyszysz? hę?
 — A cóż ja wam zawadzam — rzekł cygan — powietrza nie wydycham, wody nie wypiję, chleba nie odjem; stanie ich dla nas wszystkich.
 — Ale dlaczego przyszło ci do głowy przyczepić się do naszéj wioski?
 — Albo wam to co szkodzi?
 — Ej! djabełby cię porwał! nie udawaj głupiego, podchwycił Lepiuk — bo ja nie myślę gadać długo. Ot w dwóch słowach: jeżeli sobie ztąd pójdziesz, gdzie cię oczy poniosą, zapłacę ci za robotę i kupię